Co jakiś czas usuwa się w Polsce pomniki wystawiane obcej armii w czasach minionego systemu, która tenże system ustanowiła i gwarantowała jego „niezawisłość” od woli polskich obywateli. Skończył się system, a armię obcego i do tej pory wrogiego państwa udało się z Polski wyprowadzić. Stwierdzenie to tylko w połowie jest prawdziwe. Prawie trzy dekady po ewakuacji wojsk okupacyjnych, zwanych bratnimi, nadal w Niepodległej - według polityków dowolnej orientacji – Polsce obowiązują normy z czasów Związku Sowieckiego, które mają wpływ na cyfryzację w naszym państwie. 

 Czas robi swoje. A Ty człowieku? Niezwykle przenikliwie i aforystycznie zadał pytanie Stanisław Jerzy Lec. Równie dobrze można to pytanie postawić każdemu nowemu rządowi. Czas jest najlepszą miarą, skoro jest dostępny na tych samych zasadach każdemu, kto bierze się do rządzenia. Po stu dniach dokonuje się pierwszej oceny aktywności rządu. Punktem odniesienia oceny rządu jest co najwyżej aktywność poprzedniej władzy. Samo porównywanie dokonań rządzących wyłącznie w warunkach krajowych, podczas gdy Polska jest także m.in. w Unii Europejskiej czy OECD, jest niewystarczające. 

Janusz Grobicki – rozmowa z Andrzejem Sadowskim 

 Czy optymistyczne dane o wzroście produkcji mogą wpłynąć na zatrzymanie procesu obniżania stóp procentowych przez Radę Polityki Pieniężnej? 

W czasie jednej z konferencji poświęconej przyszłości polskiej sceny politycznej występujący na niej czynny weteran wypowiedział kwestię, która jest kluczem do zrozumienia fenomenu odwołanego wicemarszałka Sejmu. Stwierdził on mianowicie, że obecna ordynacja bardzo utrudnia ruchy integracyjne na pewnej części sceny politycznej. Nie postulował bynajmniej ordynacji z jednomandatowymi okręgami wyborczymi, lecz użalał się, że „możliwość wskazywania przez wyborców kandydatów na liście do głosowania ogranicza w znacznym stopniu zawarte przez liderów partyjnych porozumienia.

Każda władza chce dobrze, przynajmniej dla większości obywateli. Celem jej jest zawsze rozwój oraz sprawiedliwy podział owoców tego rozwoju. Do tego sprowadza się istota każdego expose premiera rządu. 

Dlaczego zatem rządzący, którzy to deklarowali, tracili jednak władzę? Czyżby społeczeństwo polskie było tak niewdzięczne i nieświadome skali odniesionych korzyści, czy może jednak właściwie oceniało rzeczywiste poczynania rządzących? 

W kampanii wyborczej, poza, rzecz jasna, troską wszystkich ugrupowań o nasze lepsze jutro, był też inny wspólny element łączący je ponad podziałami. Jest nim „uszczelnienie” systemu podatkowego. W 2015 roku z zaskakującą częstotliwością pojawiały się kolejne informacje o unikaniu i niepłaceniu podatku CIT przez korporacje czy wywożeniu pieniędzy za granicę. Można odnieść wrażenie, że system podatkowy jest niewzruszalny jak dziesięć przykazań na kamiennych tablicach i występowanie przeciwko niemu jest przejawem bluźnierstwa. 

Andrzej Sadowski